یک شب هايي هم هست مثل امشب، نشسته اي با چند نفر، اما فقط صدايي مبهم و گنگ از حرف ها و خنده ها را مي شنوي. انگار كه زندگي جايي دورتر از تو، خيلي دورتر از تو در جريان است. انگار كه به اعماق آب فرو رفته باشي، و بالا را نگاه كني و نور را ببيني، اما سرچشمه اش را نه، انعكاس لرزان دستي كه براي گرفتن دستت دراز شده را ببيني، اما صاحب دست را نه، همهمه كُندِ صدايي كه فرياد مي زند " دستت را به من بده" را بشنوي اما لبهاي صاحب صدا را نه و يكهو دنيا سكوت شود. و تو معلق بماني و بعد آن لبخند لحظه آخر، همان لحظه كه باور مي كني قصه ديگر تمام است و دست از جنگيدن مي كشي ، مي آيد روي لبهات و بعد چه آرامشي.

مرگ همیشه هم اتفاق سیاهی نیست .

یه حرفایی دیر زده میشه یه حرفایی زود.  یه حرفایی که به فاصله چند روز زودتر زده بشه یه زندگی رو زیر و رو میکنه. یه حرفایی که سردند یا حتا شاید از نگاهی گرم . یه حرفایی که حتی بعد از سالها تا مغز استخوان آدمو میسوزونه و بازم جواب نمی دی و شاید بهتره یه جوابایی رو دق کنی و هیچی نگی و شایدم اشتباهه .واااااای دارم آتیش میگیرم که اونی که باید جواب بشنوه نیست 

چقدر سردم و بارانی ام ایلاتی من.

 برایش همه چیز را نوشته ام . از عشق ِ روزهای ِ اول بگیر تا عشق بازی های بی دلهره  تووی ِ اتاق کوچک پدرش .  برایش نوشته ام یادش باشد همیشه ی خدا عاشق باشد . نوشته ام برایش  بدون ِ عشق ، این دنیا با همه ی چیزهای توش ، به لعنت ِ خدا نمی ارزد . نوشته ام باید آقا گرگه ای خووووب توی ِ زندگیش داشته باشد  . نوشته ام یادش بماند موقع ِ عشقبازی زل بزند توی ِ چشم های پسرکی که تنش آتش است و چشم هاش پر از حرف و لبهاش پر از سکوت . نوشته ام انتظار  برای آمدن آنکه آرامش ِ زندگیست ، شیرین ترین کار ِ دنیاست . نوشته ام هیچوقت ِ خدا کینه ی ادم ها را توی دلش نگه ندارد . نوشته ام یادش باشد همه ی آدم ها خوبند مگر اینکه خلافش ثابت شود .  برایش نوشته ام  دوست ندارم از این مامان های نصیحت کن باشم .  برایش نوشته ام آدم خودش خوووب می فهمد که کی چه کارهایی باید بکند ، چه کارهایی نباید بکند .  فقط نباید خودش را به خریت بزند .

نوشته ام پدرش ، دستهاش ، امن ترین جای ِ دنیاست . چشم هاش ، زلال ترین آبی دنیاست . نوشته ام  که داشتنش ، قشنگ ترین اتفاق دنیای ِ من است .

 برایش نوشته ام . دلبرکم . فدای ِ انگشت های کوچکت .